علم اخلاق. در زمان حكومت جهانى واحد مهدى موعود عجل الله تعالى فرجه الشريف نيز از دست علماى دينى راحت نمى‌شويد؛ در آن زمان نيز همين علماى دينى هستند كه مردم را از نظر اخلاقى اشباع مى‌كنند. علماء به دستور امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف امور مردم را اصلاح مى‌كنند؛ چه علماى دينى و چه علماى ساير علوم كه در رشته‌هاى مختلف متخصص‌اند. در زمان امام صادق عليه السلام نيز چنين بود. امام عليه السلام در مدينه بودند و نمى‌توانستند در تمام مناطق و يا در تمام شهرهاى جهان حضور يابند. لذا علماى دينى بدستور آن حضرت به امورات دينى و اخلاقى مردم رسيدگى مى‌كردند.[1] در زمان امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف سيطره حكومت اسلامى وسعت مى‌يابد و بر تمام كره زمين تسلط پيدا مى‌كند. در آن زمان ميليون‌ها نفر مجتهد لازم است كه در نقاط مختلف جهان فعاليت كنند و ارتباط سالم را ميان امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف و اقشار مختلف مردم برقرار نمايند. ممكن است در آن زمان هزاران دانشگاه با سيستم‌هاى بسيار مجهز و پيچيده و با امكانات بسيار عالى در جهان ايجاد شود تا بتوانند افراد متخصص و سالم را در آن‌ها تربيت كنند.

[1] - از امام صادق عليه‌السلام نقل شده است:« لَو عَلِمَ النّاسُ ما فى طَلَبِ العِلمِلَطَلَبوهُ ولَو بِسَفكِ المُهَجِ وخَوضِ اللُّجَجِ» اگر مردم مى دانستند كه علم چه فوايدى دارد، هر آينه در جستجوى آن بر مى آمدند، گرچه در راه آن خون بريزند و در ژرفاى درياها فرو روند." منتخب ميزان الحكمة/ 398"