در گذشته اين موضوع به خوبى تجربه شده است كه كسانى آمدند با شعارهاى دروغ مردم را فريب دادند و از مردم راى گرفتند. مردمى كه خوب و بد را از يكديگر تشخيص نمى‌دهند، مردمى‌كه بين حق و باطل هيچ‌گونه فرقى قايل نيستند. دروغ آنان را باور مى‌كنند و به آنان راى مى‌دهند. چند روزى كه از راى دادن گذشت نه مردم آنان را مى‌بينند و نه آنان مردم را، تمام چيزها را فراموش مى‌كنند؛ هركس به دنبال كار خود مى‌روند، نه كسى به تعهد خود پابند مى‌مانند و نه به قول وقرار خود، همه به دنبال رشوت گرفتن، وساطت، قوم پرستى، سمت بازى، پارتى بازى و حزب گرايى مى‌روند.

پيامدهاى عمل بدون تشخيص‌

تمام مشكلات مردم عوام ما اين است كه قوه تشخيص حق و باطل ندارند. وقتى قوه حق و باطل در وجود مردم نباشد، عده‌اى از خدا بى‌خبر آنان را استثمار مى‌كنند و به دنبال خود مى‌كشانند. در اين شرايط كسى‌كه زرنگ و عاقل نباشد، حتماً به دام يكعده از شياطين ميافتد و كسى‌كه توان تشخيص بين حق و باطل را نداشته باشد، هيچ‌گاه استقلال پيدا نمى‌تواند و هيچ‌گاه روى پاى خود نمى‌تواند بايستد. چنين شخصى حق زندگانى را هم ندارد. انسانى‌كه تشخيص ندارد، مسلماً مثل كسانى است كه مى‌گويند: هرچه پيش آمد، خوش آمد. عده‌اى از شياطين در بين مردم هستند كه مردم را زرنگانه، تحت عناوين مختلف گمراه نموده و با خود مى‌برند.