افغانستان فرستاد كه اكثريت آنها از برادران محترم اهل سنت ما هستند، آنها نيز مطالعه كردند و موافقت خود را با اين قانون ابراز داشتن.[1]

نسخه‌هاى ديگرآن‌را به قوه‌ى قضائيه، دانشكده شرعيات و وزارت حج و اوقاف وحتى براى اكادمى علوم هم فرستاده‌اند. اين ارگانها قانونا در مراحل تقنين اين قانون، مدخليت نداشتند ولى توسط وزارت عدليه به اين پنج مرجع، نسخه‌هاى اين قانون فرستاده شد در حاليكه يك طرحى بود كه ما داده بوديم و اين طرح بايد به مجلس مى‌رفت ولى وزارت عدليه بيش از حد احتياط نمود. مدت‌ها نزد آنان ماند تا آنها هم مطالعه نمودند و موافقت خود را اعلام كردند.

بعد از اين مراحل احتياطى، اين قانون محكم شد و سپس آن را به مجلس شوراى ملى فرستادند. مجلس شوراى ملى يا ولسى جرگه چه كار كرد؟ تمام اين‌ها را فتوكپى كرده و براى هژده كميسيونى كه در ولسى جرگه وجود داشتند، فرستاد و آنها هم مطالعه نمودند.

من بطور دقيق نمى‌دانم؛ شايد به مدت يك و نيم سال اين قانون در ولسى جرگه معطل ماند. آنهاييكه مى‌گويند عجله صورت گرفته است، بايد بدانند كه هيچ عجله‌ى در كارنبوده، پنهان كارى هم وجود نداشته و شب نامه هم نبوده است. مجلس شوراى ملى به تمام كميسيون‌هايش آنرا فرستاد و از هژده كميسيون، يك كميسيون هم به اين قانون ايراد

[1] - متن نامه شوراى سرتاسرى علماى افغانستان را در صفحات اخير همين كتاب مى‌توانيد بخوانيد.