وجود دارد. گمان نكنيد كه در غرب زن به خوشبختى كامل رسيده و به معراج خود واصل شده است.

امروز چه بخواهيم و چه نخواهيم زن در غرب به عنوان اسير زندگانى مى‌كند. مشكل اول زن غربى اينست كه وقتى شوهر مى‌كند، نفقه اش بر خودش واجب است نه بر شوهرش. همانگونه كه مردها با هزاران تشويش مواجه‌اند كه چگونه نفقه‌ى خود را پيدا كنند در غرب، زن‌ها به اين تشويش گرفتارند. ولى شما اين تشويش را نداريد، شما مى‌بينيد كه زنان غربى در افغانستان، عراق و ساير نقاط براى جنگ مى‌آيند. آنها براى چه در جنگ شركت مى‌كنند؟ در حاليكه زنها از نظر عاطفى خيلى بيشتر از مردها داراى عاطفه‌اند. عاطفه زنها نسبت به مرد ها بسيار زياد تر است. اگر زنها عاطفى نباشند و محبت نداشته باشند، چگونه مى‌توانند طفل خود را عاطفى بزرگ كنند؟ بزرگترين خدمت زنان در جامعه اينست كه فرزندان خود را بزرگ مى‌كنند. يك طفل همانطور كه به دارو، غذا و شير مادر محتاج است به همان مقدار از نظر روانى به محبت مادر خود احتياج دارد. همينكه مادر با لب پرخنده و با محبت طفل خود را مى‌بوسد، بچه انرژى مى‌گيرد.

بنظر من اگر بگوييم به همان مقدارى كه بچه به شير مادر محتاج است به عاطفه و محبت مادر نيز محتاج است، مبالغه نيست. مرد نمى‌تواند چنين كارى انجام دهد چون در طبيعت مرد، اين مقدار عاطفه وجود ندارد. شما مى‌بينيد كه در شبهاى كوتاه تابستان كه هوا هم گرم‌