پرداخته و عده‌اى هم عليه قانون احوال شخصيه اطلاعيه داده‌اند. بنظر من چه اينهايى كه در داخل اعتراض كردند و چه آنهايى كه در غرب گلوى خود را پاره كردند، اگر مى‌آمدند منطقى صحبت مى‌كردند و حرف هاى ما را نيز مى‌شنيدند، فكر مى‌كنم كه ديگر نمى‌توانستند هيچ ايرادى بر اين قانون بگيرند.

مخالفت آنها امروز با احوال شخصيه شيعه است. ولى فردا اگر موضوع احول شخصيه اهل سنت به ميان بيايد، باز هم غربى‌ها آرام نمى‌نشينند. هيچ فرقى بين احكام اسلامى وجود ندارد. آنها با اصل احكام اسلام مخالفت دارند نه تنها با احوال شخصيه شيعه.

فقه اسلامى مربوط به همه مسلمان‌هاست. به همين دليل صدها نفر جوان، پير، زن، مرد و اطفال معصوم را به كشتن دادند و دين خود را حفظ نمودند.

در دوران جهاد، همين شهركابل كاملا محاصره بود و چند حلقه امنيتى شديد وجود داشت. زنان مسلمان اسلحه را در زير چادر خود پنهان مى‌نمودند و در خارج از شهر براى مجاهدين انتقال مى‌دادند. دين براى اينها از همه چيز مهم تر است. اينكه برخى‌ها مسلمانان را مرتجع مى‌نامند، بحث ديگرى است.

وقتى كه افغانستان توسط كمونيست‌ها اشغال شد روشنفكران محترم همه فرار كردند و به كشورهاى غربى رفتند و در آنجا به كنج عافيت‌