رسول اللّه صلّى اللّه عليه و اله و إقام الصلاة و ايتاء الزكاة و حجّ البيت و صيام شهر رمضان فهذا الإسلام،

[1]

اسلام همين ظاهر مردم است كه به وحدانيت خدا و رسالت حضرت محمد صلّى اللّه عليه و اله گواهى مى‌دهند و نماز را به پا مى‌دارند و زكات را مى‌پردازند و به حج مى‌روند و روزه رمضان را مى‌گيرند، اسلام همين است.

حمران از امام باقر عليه السّلام در حديثى كه درباره اسلام و ايمان است، روايت مى‌كند:

و الإسلام ما ظهر من قول أو فعل، و هو الذي عليه جماعة الناس من الفرق كلّها و به حقنت الدماء، و عليه جرت المواريث، و جاز النكاح، و اجتمعوا على الصلاة و الزكاة و الصوم و الحجّ، فخرجوا بذلك من الكفر، و أضيفوا إلى الإيمان؛[2]

اسلام همان ظاهر قول و فعل همه مردم از فرقه‌هى مسلمان است كه به وسيله آن خون آنان محفوظ، احكام ارث بر آنان جارى، نكاح آنان جايز مى‌شود و بر نماز، زكات، روزه و حج اجتماع مى‌كنند؛ بدين سبب از كفر خارج و منتسب به ايمان مى‌شوند.

- عن ابى جعفر عليه السّلام:

بني الإسلام على خمس: شهادة أن لا إله إلّا اللّه، و أنّ محمّدا عبده و رسوله، و إقام الصلاة، و إيتاء الزكاة، و حجّ البيت، و صيام شهر رمضان؛[3]

اسلام بر پنج اساس استوار شده است: شهادت به وحدانيت خدا و اين كه محمد صلّى اللّه عليه و اله بنده و رسول اوست، اقامه نماز، پرداخت زكات، حج بيت اللّه و روزه رمضان.

[1] . محمد بن يعقوب كلينى، الكافى، ج 2، ص 24.

[2] . همان، ج 2، ص 40.

[3] . همان، ص 47.