افغانستان تشويق به حركت و قيام كرد و در نوزده ولايت افغانستان به كارهاى سياسى، فرهنگى و نظامى پرداخت. حركت اسلامى با سه هدف كلى تشكيل شد:

1. جلوگيرى از خطر كمونيزم و نفوذ و دفع حمله شوروى به افغانستان در ابتداى سال 1358 شمسى. پس از چهارده سال جهاد، اتحاد جماهير شوروى مجبور به ترك افغانستان شد و جهاد مجاهدان افغانستان به پيروزى رسيد. همين پيروزى سبب فروپاشى آن رژيم در شوروى، و در نهايت شكست كمونيزم در سراسر جهان شد.

2. تشكيل حكومت اسلامى برپايه‌هاى عدالت اجتماعى و حفظ امنيت عمومى؛ با وجود جنگ‌هاى داخلى و فجيعى كه برخى احزاب جهادى پس از سال 1371 صورت دادند و با همه تحولاتى كه افراد داخلى و خارجى در صحنه سياسى افغانستان به نمايش گذاشتند، هم‌چنان بر اقامه يك حكومت اسلامى همراه با عدالت اجتماعى پافشارى داريم. و اين اصرار خود را وظيفه دينى و خواست شهدا، جانبازان و مجاهدان دين‌دار و همه ملت افغانستان مى‌دانيم.[1]

3. تحصيل حقوق شيعيان افغانى؛ بارها و بارها چه هنگام جهاد و چه پس از آن، يعنى در دوره حكومت مجاهدان بر كابل و خارج از كشور بر احقاق اين حق پافشارى كردم، زيرا اين خواست امرى عادى، طبيعى و درعين‌حال، حتمى و ضرورى است و به هيچ فرد يا دسته‌اى آسيب نمى‌رساند و بايد عملى گردد.[2] من در

[1] - آرزوى تشكيل حكومت اسلامى برآورده نشد، اما با زيركى آية اللّه محسنى در« لوى جرگه» 1382 از ميان مدل‌هاى مختلف حكومتى كه نمايندگان حاضر در جلسه پيشنهاد كردند، نام و مدل پيشنهادى حكومت از سوى ايشان( جمهورى اسلامى افغانستان) تقريبا به اتفاق آرا تصويب شد.

[2] . تلاش‌هاى خستگى‌ناپذير ايشان سرانجام نتيجه داد و احوال شخصيّه اهل تشيع افغانستان در ماده 131 قانون اساسى جديد افغانستان به رسميت شنخته شد و چندى بعد اين قانون توسط برخى فضلاى حقوق‌دان افغانى حوزه علميه مشهد تدوين و با وجود مخالفت‌ها و جنجال‌هاى فراوان از سوى اوباما رئيس‌جمهور وقت امريكا، اتحاديه اروپا، بان‌كى‌مون دبير كل سازمان ملل متحد، كمسيون مستقل حقوق بشر افغانستان، برخى نهادهاى به اصطلاح مدنى افغانستان و عده‌اى مغرض و سكولارمسك در مجلس نمايندگان افغانستان به تصويب رسيد.