50. هدف غايى آفرينش انسانها

آيا افراد انسان براى عبادت و تدين به دين آسمانى آفريده شده اند؟ جواب آن بنا به مشهور مثبت است در قرآن مى خوانيم: نيافريدم جن و انس را مگراينكه مرا بپرستند (ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ) ممكن مراد از رحمت درآيه مباركه‌ «... إِلَّا مَنْ رَحِمَ رَبُّكَ وَ لِذلِكَ خَلَقَهُمْ» همين هدايت تشريعى به سوى دين باشد.

بر اين نظريه ايراد قوى وجود دارد كه بايد آنرا توجيه كرد:

1- ميليونها طفل قبل از مرحله تكليف مى ميرند.

2- ميليونها تن ديوانه و فاقد عقل هستند كه تصحيح كننده تكليف است.

3- ميليونها نفر يا فعلا ميلياردها تن جاهل قاصر مى باشند كه تكليف آنان اگر قبيح بنا شد عقاب آنان قطعا قبيح است.

افراد ساير انواع نيز چنين اند مثلا ميلياردها حيوانات كوچك در كوچكى توسط علل مختلف نابود مى شوند. و ميلياردها دانه ميوه جات و غيره قبل از پخته شدن از درختان مى ريزند و تلف مى گردند.

اگر مجموع افراد اين سه مورد را در سراسر تاريخ انواع حساب كنيم تعداد آنها، محير الفكر مى شود و چنانچه تعداد آنها در مستقبل تاريخ انواع به حساب آيد نتيجه بسيار وحشتناك خواهد بود. خيلى خوب سوال اين است كه علت غايى خلقت اين افراد ناقص چه بوده است؟

4- تاريخ اديان شاهدديگربر اين است كه علت غايى خلقت انسان تدين و عبادت نبوده است، زيرا اديان آسمانى تا حدود اطلاع امروزى ما چه از راه آيات و احاديث و چه از نظر تاريخ و چه از شهادت جيالوژى (علم طبقات زمين) غالبا يا كلا در خاور ميانه (الشرق الاوسط) بوده، مثلا