بزرگ آمريكايى و انگليسى تقسيم شده است. مسأله خطرناك تر اين است، قانونى را كه كارشناسان امريكايى تهيه كرده اند به شركت هاى بزرگ اجازه مى دهد تا به كاوش نفت در مناطق مختلف عراق بپردازند و اداره مناطق نفتى جديدى را كه كشف كردند بر عهده بگيرند بدون آن كه شركت نفت عراق در آنها نقش و سهمى داشته باشد. به اين دليل صدور فتوايى توسط هيات علماى عراقى مبنى بر تحريم اين قانون و عدم تاييد آن شگفت انگيز نيست. زيرا قانون فوق باعث نابودى ثروت ملى عراق و قرار گرفتن آن در زير سلطه شركت هاى نفتى بيگانه همانند زمان قبل از ملى شدن نفت مى شود. نيروهاى امريكايى نظام صدام را به خاطر مردم عراق، و بهبود زندگى آنها و حفظ حقوق شان سرنگون نكردند آنها عراق را به خاطر نفت اين كشور اشغال كرند؛ تا اين كه هيچ قدرت عربى و اسلامى نتواند نفوذ و سلطه امريكايى ها بر خليج فارس را تهديد كند. نفت عراق در روز روشن غارت مى شود و چاه هاى نفت اين كشور در جهان تنها چاه هايى هستند كه بر روى آنها دستگاههايى براى ثبت مقدار استخراج و صادرات نصب نشده است. اشغالگران، مردم عراق را در باتلاق جنگ مذهبى گرفتار كرده اند بسيارى از آنها به فكر فرار از اين كشورند و برخى ها نيز ساعاتى طولانى را براى پر كردن باك خودرو در پمپ بنزين ها سپرى مى كنند و از قطع برق و آب رنج مى برند و روزانه اخبارى مبنى بر از دست دادن عزيزانشان دريافت مى كنند.[1]

[1] . هفته نامه اصلاح ملى، 24/ 6/ 86