نسيمى كز بن آن كال آيد

مرا خوش تر ز بوى سنبل آيد

چوشب گرم خيالش را در آغوش‌

سحر از بسترم بوى گل آيد

اى ساربان آهسته رو آرام جانم ميرود

وان دل كه با خود داشتم با دلستانم مى رود

شب من وصال نصيب مى باشد

نسيم صبحى رقيب مى باشد

بخون بغلط شفق خدايا

چرا گريبان دريده امشب‌

اما غم از دست نشه تنگ است‌

كه چشم جانان پياله رنگ است‌

شراب اين بزم شوخ و شنگ است‌

حياء ز چشمم پريده امشب‌

از هرچه نه از بهر تو كردم توبه‌

ور بى تو غمى خورم از آن غم توبه‌

وان نيز كه بعد ازين براى تو كنم‌

گر بهتر از آن توانم از آنهم توبه‌