مستفاد از مجموع روايات احتمال دوم است و الله اعلم.

بهرحال اين روايات با قول صاحب اسفار (ره) كه روح را جسمانية الحدوث روحانية البقاء ميداند منافات دارد و لذا بتأويل آنها پرداخته است.

اعتراضاتى بر مضمون اين روايات:

1- آيه شريفه: ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ، بر خلقت روح بعد از بدن دلالت دارد، بنابراين بايد روايات مذكور را باطل دانست و حداقل بايد آنها را تأويل نمود.

جواب: آيه شريفه بر تأخر خلقت روح از بدن دلالتى ندارد، بلكه قدر متيقن حدوث تعلق روح پس از تكامل نسبى جنين، از آن استفاده مى‌شود نه بيشتر.

2- خبر مذكور با اينكه از طرق شيعه و سنى نقل شده ولى خبر واحد و غير قطعى است.

جواب: بلى ما هم آن را متواتر و يا مفيد قطع نمى‌دانيم، ولى كثرت اسناد آن در كتب اماميه، و صحت بعضى از اسناد مذكور و نيز نقل آن در كتب عامه موجب ظن قوى بصدور آن از معصوم مى‌شود. و خود معترض (شيخ مفيد ره) هم در همه مذاهب غير عقلى خود دليل قطعى ندارد.

و اما ادعاى صاحب تفسير الميزان كه خبر واحد در غير فروع فقهيه حجت نيست، بى‌پايه است و ما موضوع حجيت خبر واحد را در