مسلمانان مرتكب كباير، مانند قتل، رباخوارى، فرار از جهاد، لواط، زناى محصنه و خوردن مالهاى مردم خصوصاً مال يتيمان و دوستى با كفار معاند و امثال آنها، فقط يك ساعت در برزخ معذبند و بعد رها مى‌شوند، بنابراين بايد درباره آن توقف نمود و علم آن را به خداوند حكيم و عليم موكول نمود.

6- سؤال در قبر از همه مكلفين است يا از اصناف خاصى؟

در صحيح محمد بن مسلم امام صادق (ع) مى‌فرمايد:

لا يسأل فى القبر الا من مَحَض الايمان محضا او محض الكفر محضا.

در قبر سؤال نميشود مگر از كسى كه مؤمن خالص يا كافر خالص باشد.

اين مضمون در چهار روايت ديگر كافى نيز آمده است و در آنها اين معنى اضافه شده است كه از ديگران سؤال نميشود

(و اما الاخرون فيلهى عنهم- و اما ما سوى ذلك فيلهى عنهم. فبقية هذا الخلق؟ قال يلهى- و الله- عنهم ما يعبأبهم)

مراد از لهو معترض نشدن به آنان به وسيله سؤال است.[1]

صدوق (ره) نيز يكروايت را، بدون ذكر سند مرسلا در فقيه، نقل كرده است، قال الصادق (ع)

لا يسأل فى القبر الا من محض الايمان‌

[1] - اين پنج روايت را در ص 235 تا 237 ج 3 كافى نسخه كامپيوتر مطالعه كنيد.