صحابه صداى جبرئيل را در موقع وحى بر آنحضرت نمى‌شنيدند.[1]

عمده نشنيدن صداى محتضر و نديدن كتك خوردن اوست. و جواب اجمالى اين سئوال اين است كه خداوند به هزار و يك وسيله مى‌تواند آن را از حاضرين مخفى نگه دارد، ولى جواب تفصيلى آن براى فقير ميسّر نيست لكن اين احتمال وجود دارد كه جواب محتضر و كتك خوردن او روحانى باشد نه مادى و روايت ابى بصير كه در اول فصل آتى مى آيد مؤيد آن است.

عالم برزخ‌

فاصله زمانى بين مردن و زنده شدن در قيامت را برزخ گويند. و من ورائهم برزخ الى يوم يبعثون. به همين تعريف، قول بعضى كه گفته‌اند برزخ حاجز و مانع بين مردن و بعث از قبرها است، برمى‌گردد، و بعضى آن را به حاجز بين مردگان و بين رجوع به دنيا تعريف كرده‌اند. و قيل انه الامهال الى يوم القيامة و هو القبر، كل فصل بين الشيئين فهو برزخ.

و در مرسله قمى از امام صادق (ع) چنين ذكر شده است:

البرزخ، القبر، و هو الثواب و العقاب بين الدنيا و الآخرة.[2]

[1] - مگر اينكه گفته شود قرائت آيات قرآن و ساير اموريكه وحى مى‌شده در روح آنحضرت( ص) القا مى‌شده و الله العالم.

[2] - ص 218 ج 6 بحار الانوار.