مگر اينكه گفته شود احاديث نظر به اصابت واقع ندارد تا عدم حجيت نظريات مؤمنين را از آن استنباط نمود بلكه غرض از تشبيه برخوردارى خواب و نظر غالب مؤمنين از الهامات الهى است كه خارج از قانون اكتساب مجهول از معلوم تصورى و تصديقى مى‌باشد. بهرحال تأويل مؤمن به نبى در اين احاديث كه از بعضى از غافلين نقل شده غلط واضحى است.

4- وجه صدق و كذب خوابها

در حديث عمر فرزند امير المؤمنين از پدرش از رسول خدا (ص) نقل شده است: هيچ بنده‌اى نمى‌خوابد مگر اينكه روح او به سوى رب العالمين عروج مى‌كند، پس هرچيزى را كه در نزد رب العالمين ببيند بر حق است و هرچه را كه در ميان آسمان و زمين ببيند اضغاث احلام است.[1]

ولى در حديث ديگر آمده است كه خواب‌هاى دروغ در اول شب است و خوابهاى صادق در ثلث اخير شب، مگر اينكه شخصى جنب باشد يا بى وضوء خوابيده باشد يا خداوند را به گونه صحيح ياد نكرده باشد كه اينگونه خواب‌ها مختلف مى‌شوند و بكندى صورت واقعيت بخود مى‌گيرند لفظ روايت چنين است:

اما الكاذبة المختلفة

[1] - ص 158 ج 58 بحار.