در مصافى پيش آن گردون سرير

دختر سردار طى آمد اسير

پاى در زنجير و هم بى پرده بود

گردن از شرم و حيا خم كرده بود

دخترك را چون نبى بى پرده ديد

چادر خود را به روى او كشيد

ما از آن خاتون طى عريان تريم‌

پيش اقوام جهان بى چادريم‌

روز محشر اعتبار ماست او

در جهان هم پرده دار ماست او

آنكه بر اعداء در رحمت گشود

مكه را پيغام لا تثريب داد

هستى مسلم تجلى گاه او

طور ها بالا زگرد راه او

خاك يثرب از دو عالم خوشتر است‌

اى خنك خاكى كه آنجا دلبر است‌

ذهب الذين يعاش فى اكنافهم‌

لم يبق الا شامت او حاسد