شب ديگر يك شب هم پهلوى دومى‌بايد بخوابد، دو شب ديگر از چهار شب در اختيار شوهركه تنها بخوابد، يا پيش يكى از دو زن برود.

16- احتياط اين است‌كه در شب نوبت زن، شوهر در بستر زن بخوابد و گاهى روى او به سوى زن باشد، مگر اين‌كه زن بخواهد شوهر در بستر جداگانه بخوابد. بلى اگر مرد بخواهد در رختخواب زن بخوابد، زن نمى‌تواند امتناع كند.

17- زن صغيره و ديوانه و منقطعه حق شب خوابى را ندارد و هم چنين زن ناشزه كه حقوق شوهر را مراعات نمى‌كند، ظاهراً در فرض سفر زن يا شوهر حق همخوابى ساقط مى‌گردد.

18- نيكوست‌كه مرد حتى المقدور بين زنان خود در نفقه (در زايد بر مقدار واجب) و در توجه و غيره برابرى را مراعات‌كند.

19- اگر مرد نفقه زن را ندهد، زن مى‌تواند مقدار نفقه خود را بدون إذن او از مالش بردارد و يا عليه او نزد حاكم شرعى شكايت‌كند، و بنابر اقوى زن مى‌تواند در مقابل نشوز مرد، نشوز كند؛ ولى نشوز او از نشوز شوهر بيشتر نباشد.

20- اگر مرد نفقه زن را ندهد و يا نتواندكه بدهد، زن به حاكم شرعى شكايت مى‌كند، اگر حاكم توانست به نحوى نفقه او را تحصيل كند كه زن به هدف خود رسيده و گرنه حاكم او را مجبور به طلاق مى‌كند و اگر نتوانست، حاكم مى‌تواند با مطالبه زن، طلاق او را بخواند، و اين طلاق بائن است و فرق بين حضور شوهر و غيبت او نيست.

21- بعضى از فقها گفته اند اگر مردى به طوركلى از زن خود دورى نمايد كه مانند معلقه (پادرهوا) باشد، نه شوهر دارگفته شود و نه مطلقه باشد، جايز است زن به نزد حاكم شرعى حال خود را بگويد تا شوهر را الزام به يكى از دو كار بنمايد يا از زن خود دورى نكند و با او معاشرت نيكو نمايد، و يا او را طلاق دهد. و چنانچه شوهر از هردو كار امتناع كند و حاكم شرعى نتواند او را اجبار