يكى
از قوانينى كه جعفر صادق در فيزيك ابراز كرد، قانون مربوط به كدورت اجسام و شفاف
بودن آن ها مىباشد.
او
گفت: «هر جسمى كه جامد و جاذب باشد كدر است، و هر جسمى كه جامد و دافع باشد كم يا
بيش شفاف جلوه مىكند» از او پرسيدند كه جاذب چه مىباشد؟ در جواب گفت: «جاذب،
حرارت».
اين
نظريه فيزيكى كه امروز مىدانيم با يك الحاق[2]
يك قانون علمى است، به قدرى جالب توجه مىنمايد كه آدمى حيرت مىكند چگونه در نيمه
دوم قرن هفتم (نيمه اول قرن دوم هجرى) مردى توانسته است يك چنين نظريه بديع را
ابراز نمايد!
قانون
فيزيكى امروز مى گويد: هر جسم كه امواج حرارت به سهولت از آن عبور كند (يعنى هادى
حرارت باشد) و امواج الكترومانيه تيك،[3]
از آن عبور نمايد (يعنى هادى الكتريسيته و امواج مان يه تيزم باشد) تيره است؛
(مانند آهن). و اجسامى كه حرارت به خوبى از آن ها عبور نمىكند و يا به كندى عبور
مىنمايد (هادى حرارت نيستند) و امواج الكترومانيه تيك را عبور نمى دهند (عابق
مىباشند) درخشندگى دارند مانند بلور.[4]
نظريه
كلى جعفر صادق در مورد علت تيره بودن اجسام و درخشنده بودن آن ها بر اساس جاذب بودن
است، و بعد از آنكه از او توضيح خواستند، گفته است