مذهب و مستلزم فحش و توهين و افتراء ودروغ شده و موجبات فسق متعصبين مى‌شود و از همكارى بين مسلمانان جلوگيرى مى‌كند.

متعصّبين مذهبى غالبا افراد كم معلومات به دين وكم عقل و لجباز هستند كه در مورد انجام وظايف دينى خود تفريط مى‌كنند، ولى در مورد دشمنى وكينه توزى و بزرگ كردن تفاوت هاى جزئى و فرعى مذهبى افراط مى‌نمايند. و غالباً افراطكارى به خاطر دلسوزى به مذهب نيست، بلكه براى سربلندكردن خود و جاه طلبى بين پيروان ناآگاه آن مذهب صورت مى‌گيرد، يعنى به بدترين گناه دينى رياءكارى و متدين‌تر نشان دادن خود اين‌كار هارا انجام مى‌دهند وگاهى هم به خاطركمك هاى ذلت بارخارجى‌كه گاهى بى‌واسطه وگاهى توسط دست هاى ديگر به آنان مى‌رسد.

اينان دل هاى مسلمانان مخلص ولى ناآگاه وكم اطلاع را به هم دينان شان پر از كينه و خشم و عداوت مى‌كنند و به هيچ و پوچ به تكفير مسلمانان بهتر از خود مبادرت مى ورزند و كتاب هاى بى محتواى مخالف دين و مذهب خودشان را در عين بى‌سوادى مى‌نويسند و فتوى مى‌دهند، فتواهاى خلاف شرع و احياناً افترائات بى‌مورد به پيروان مذاهب ديگر نسبت مى‌دهند و زندگانى را به كام هم مذهبان خود و مسلمانان ديگر تلخ مى‌كنند.

اين دسته غالباً از كم علمى و غرورمندى خود شكار استخبارات دولت هاى فاسق يا كافر مى‌شوندكه به وسيله پول آنان را در راستاى منافع پليد سياسى خود به كار مى‌اندازند، و در حالى‌كه سران اين حكومت ها و مسئولين دواير امنيتى (امنى) هيچ تقيدى به دستورات اسلامى ندارند، اين دواير افراد متعصب را به نام مذهب فريب مى‌دهند و خون ريزى و فساد را دركشور ديگر به راه مى‌اندازند تا