روزگار شان رسيده.

در شعاع 900 مترى در اثر انفجار همه چيز منهدم شد و در هر يكى از اين قسمت ها حتى تا پنج كيلو مترى هرچه بود از بين برد. و بالجمله ناكازاكى شهرى با پنجاه هزار ساختمان بود بيش از بيست هزار از آن به كلى منهدم شد و نابود گرديد، و آن ها كه به جا ماندند شكسته و ريخته.

تلفات بم اتم‌

شماره دقيق كشته شده گان هرگز به درستى داده نشده، آمريكايى ها معتقدند كه سى و نه هزار نفر در همان لحظات اول انفجار جان سپردند، ژاپنى ها مى گويند تعداد كشته شده گان به بيش از 74800 نفر مى‌رسد، ولى آنچه كه محقق است اين است كه هفتاد و پنج هزار نفر زخمى شدند.

همه اين ها فقط در عرض چند ثانيه!!!

يكى از صد قصه!

«كوا يچى» پسر بچه يازده ساله‌اى است كه در حدود ساعت يازده صبح با چند تن از دوستان همسن اش در كنار ساحل بازى مى‌كرد، بازى آنها عبارت بود كه زنگوله كوچكى را به درون آب مى‌انداختند و هريك به نوبت مى‌بايست به زير آب فرو رود و آن زنگوله را پيدا كند؛ زنگوله انداخته شد و نوبت كوايچى بود، وقتى از زير آب برون آمد چشمانش از تعجب نزديك بود كور شود، تمام رفيقان همبازى او سوخته در وى اسكله افتاده بودند، ديگر كوچكترين اثرى از هيچ كسى در بندر ديده نمى‌شد، نفس‌كوايچى قطع شد او هركس را كه در شهر مى‌شناخت از دست داده بود.

شما خواننده عزيز تصور كنيد اگر در زمان ما بمب هاى هيدروژنى به كار افتد آيا چه خرابى هاى بار خواهد آورد؟ خداوند همه را حفظ بفرمايد.