جفت نموده و خوابيدم ولى قدرى بعد دوباره ماليدن روى‌گربه به كف پايم مرا از خواب بيدار كرد، دانستم امرى واقع شده ناچار حركت كردم تا ببينم گربه چه مى خواهد، گربه از آمادگى من گويا مطلع شده جلو افتاد من هم عقبش از پله ها پائين شده ميان حياط آمده نزديك يك اطاق كه درش بسته بود به من اشاره كرد كه در آن را باز نمايم، وقتى در اطاق را باز نمودم ديدم بچه هاى گربه بين آن اطاق بوده و اهل منزل ما سهوا در آن را بسته بودند، لذا گربه مرا به يك نحو ادب و لطف از خواب بيدار كرد تا بچه هايش را در آن شب از گرسنگى نجات دهم. اين است شعور حيوان كه در مقام احتياج به چه نوع ادب توجه آدمى را جلب مى‌كند، ولى بشر به عوض اينكه رفع حاجت خود را از خداى خود به تواضع و طاعت اجرا كند، از طريق معصيت وتمرد پيش مى‌آيد «إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِيلًا» فرقان/ 44.

مطبوعات نوشتند: گربه ديگرى به كثرت معو معو خود كشتيران ها را مجبور كرد چراغ ها را در شب روشن كنند كه ناگاه زن جوانى را در دريا ديدند، آن را نجات دادند، اين زن براى ماه عسل خود به طياره نشسته بود كه به آب افتاد شوهرش مرده بود ولى زن سه ساعت شنا كرده بود و نزدكشتى آمده بود و گربه او را ديده بود!

المثل المعلقة و المثل النورية

قال ابن سينا فى الهيات الشفاء بعد تسجيله نظرية المثل ما نصه: و كان المعروف بأفلاطون و معلمه سقراط يفرطان فى هذا الرأى .... و سماها افلاطون «ارباب الانواع»، و «المثل الاهية» و «المثل النورية»، و «المثل العقلية» و «العقول المتكافئة» «و العقول العرضية (اى ليس بعضها علة لبعض)». ص 83 دروس الفلسفة، و فى ص 84 منها: و اختص افلاطون بنظرية اخرى و هى ان لكل شخص‌