يا من يستعير كتابى تستفيد به‌

انظر معانيه و استغفر لصاحبه‌

و اطلب من الله غفرانا و مرحمة

للمؤمنين و لا ينظر معايبه‌

دلم گفت چيزى به سويش فرست‌

كه دركيش الفت نيايى به زشت‌

مرا گرچه تمكين ز سوغات بود

وليكن نه لايق به سادات بود

لذا تحفه ام بار آن سروران‌

دعايى است در نزد صاحب دلان‌[1]

ايضا كتبنا لبعض العلماء الاصدقاء

اين چه شورى است كه در بين قمر مى بينم‌

همه آفاق پر از عر عرخر مى بينم‌

نان بته‌[2] نه مچرَّب! نه مقوى باشد

عوض شهد به خر ما ترشى مى بينم‌

افسوس كه عمرى پى اغيار دويديم‌

از يار بمانديم و به مقصد نرسيديم‌

سرمايه ز كف رفت تجارت ننموديم‌

جز حسرت و اندوه متاعى نخريديم‌

بس سعى نموديم كه بينيم رخ دوست‌

جان ها به لب آمد رخ دلدار نديديم‌

ما تشنه لب اندر لب دريا متحير

آبى به جز از خون دل خود نچشيديم‌

اى بسته به زنجير تو دل هاى محبان‌

رحمى‌كه در اين باديه بس رنج كشيديم‌

چندان كه شب و روز به ياد تو نشستيم‌

از شام فراق تو سحرگاه نديديم‌

تا رشته طاعت به تو پيوست نموديم‌

هر رشته كه بر غير به بستيم بريديم‌