آنچه در سر سويداى بنى آدم از اوست‌

به حلاوت بخورم زهر كه شاهد ساقيست‌

به ارادت بكشم درد كه درمان هم از اوست‌

زخم خونين ام اگر به نشود به باشد

خنك آن زخم‌كه هر لحظه مرا مرهم از اوست‌

غم و شادى بر عارف چه تفاوت دارد

ساقيا باده بده شادى آن كاين غم از اوست‌

پادشاهى و گدايى بر ما يكسان است‌

كه برين در همه را پشت عبادت خم از اوست‌

سعديا گر بكند سيل فنا خانه غم‌

دل قوى دار كه بنياد بقاء محكم از اوست‌

شم ثلاثة طلبيدم ز ثلاثين لا

با پدر وجه بگفتا كه ميسر نشود

بوسه از سينه دلبر طلبيدم گفتا

با دو ابروى چو قوسين كه ممكن نشود