[چرا خداوند شرور را آفريد؟]

س (4)- چرا خداوند شر و فساد را آفريد؟

ج- مراد شما از شر و فساد يا كارهاى ناروا و ظلم بندگان است، يا امراض و بلايا و سيل و طوفان و قحطى و امثال آن.

قسم اول كه عبارت از ظلم و جنايت و خيانت و قتل و غارت و معصيت خود انسانها باشد، عمل خود انسان و مسبب اراده اوست، نمى‌شود كه آنها را مخلوق محض خداوند شمرد، چه به ضرورت و حس خود درك ميكنيم كه نفس و اراده خود ما افعال ما را ظاهر مى‌سازد.

همانطوريكه در جواب سوال اول گفته شد، غرض از خلقت انسان تكامل معنوى اوست و اين تكامل- يعنى بدست آوردن كمال- بدون اختيار انسان ميسر نبود، زيرا اگر او طبيعتا در كارهايش مجبور مى‌بود هر كار خوبى كه ميكرد مستحق مدح نمى‌شد، و هر كار شرى را كه مرتكب مى‌شد مستوجب ذم و نكوهش نمى‌گرديد، آرى شخص مجبور و بى- اختيار استحقاق مدح و ذم و ثواب و عقاب را ندارد چنانچه افعال شخص خوابيده و شخص بيهوش كه فاقد اراده‌اند متصف بخوبى و بدى نمى‌شود و حتى موجب كمال و يا نقص فاعل خود نمى‌گردد پس بايد انسان را خداوند مختار مى‌آفريد تا راه استكمال او باز باشد