انگيزه‌هاى ترك جهاد

كسانى كه حاضر نيستند براى دين خدا و نجات مردم بيچاره مسلمانان جهاد كنند و برغم اين همه تشويق و تهديد قرآن باز هم بى‌تفاوت باقى مى‌مانند و ذلت سكون و خوارى قعود را مى‌پذيرند و از شيرينى و عظمت مبارزه خود را محروم مى‌سازند، يكى از علل زير را مد نظر دارند.

(اول) محبت دنيا و دوست‌داشتن زندگى، چه رفتن به جهاد مستلزم شهادت و باختن عمر است. و صاحبان اين علت به زبان حال و مقال به خدا عرض مى‌كنند كه چرا جهاد را بر ما واجب كردى و ما را تا رسيدن جل طبيعى ما مهلت ندادى، خداوند در قرآن جواب مى‌دهد: قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَلِيلٌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‌ وَ لا تُظْلَمُونَ فَتِيلًا (نساء 77)

بهره دنيا اندكست و آخرت براى متقى بهتر است و هيچ ستمى به شما نخواهد شد (و مزد كافى و فوق جهاد به شما عطا خواهد شد).

جواب ديگر قرآن اينست كه كشته شدن در راه خدا مردن نيست و شهيد زنده است و در پيش خدا روزى مى‌خورد و با آنچه كه خداوند به او از نعمت و فضلش داده شاد و مسرور است. (آل عمران 172)

(دوم) ترس از زخم و معلول شدن، قرآن مى‌گويد: إِنْ يَمْسَسْكُمْ قَرْحٌ فَقَدْ مَسَّ الْقَوْمَ قَرْحٌ مِثْلُهُ ... (آل عمران 140).

اگر به شما زخمى برسد، به كفار هم مثل آن زخم مى‌رسد، جنگ جنگ است و شوخى‌بردار نيست. بخودى و دشمن آسيب مى‌رسد پيروان باطل همانند پيروان حق متحمل خسارت و نقص مى‌شوند با اين تفاوت كه خداوند تمام زحمت‌ها و اذيت‌ها و نواقص پيروان حق را بهترين پاداش‌ها جبران مى‌كند. و باز با اين‌