و چنانچه غرض‌دهنده احتياج شديد او به پول و يا حفظ جان باشد احكام اولى در حق او نيز تغيير مى‌كند، ولى تغيير احكام در حق دكتوران نسبت به او محل اشكال است.[1]

و همچنين اگر دهنده به خاطر قرابتى كه با مريض دارد از بيمارى او در حرج و مشقت باشد باز هم احكام اولى در حق او تغيير مى‌كند.

بنابراين مسلمان متدين چه طبيب و چه پرستار و چه ساير مسئولين بيمارستان و چه عضودهنده و چه عضوگيرنده بايد متوجه مسئوليتهاى شرعى خود باشند.

18- افشاى اسرار مريضان‌

(مسأله: 118) غيبت نمودن و سخن‌چينى و توهين مؤمنين و افشاى اسرار مسلمانان حرام است.

[1] زيرا نص مجوز براى طبيب در مورد مريض و مرض وارد شده است نه در مورد حاجت مگر اينكه از نص مذكور بفهميم كه معيار حرج است چه از مرض ناشى شود و چه از غير آن.