براساس منطق، معناى اين جمله چنين ميشود: حبّ على؛ حبّ خدا و بغض على؛ بغض خداست، پس حبّ و بغض على (ع) به طور مستقيم با ايمان انسان ارتباط پيدا مى كند، اگر كسى نسبت به خداوند بغض داشته باشد، آيا مى توان گفت كه او به خدا ايمان دارد و مؤمن است؟! هرگز.

على اگر عصمت نمى داشت اين جملات معناى واضحى براى ما ارائه نمى كرد. موضع ما با ناصبيها كه بغض على را دين خود مى دانند بر اساس همين حديث است.

بازهم از امّ سلمه (رض):

اخرج احمد و الحاكم (مستدرك) عن امّ سلمه (رض): قال رسول الله (صلى الله عليه و آله وسلم): من سبّ علياً فقد سبّنى.

احمدبن حنبل و حاكم نيشابورى از ام سلمه نقل مى كنند كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلّم) فرمود: دشنام به على؛ دشنام به من است.

اگر به نقل معتبر ثابت شود كه فردى به على دشنام ميدهد بايد همه بدانيم كه او به خدا دشنام مى دهد!

بازهم از ابوسعيد خدرى: