جايگاه على (ع) در قرآن‌

بازهم ابن حجر شافعى از ابن عباس نقل مى كند كه «سيصد» آيه در شأن على (ع) نازل شده است.

خليفه دوم (رض):

صواعق محرقه؛ صفحه 177: «واعلموا أنّه لا يتمّ شرفٌ إلّا بولاية على رضى الله تعالى عنه؛ بدانيد كه شرف مؤمن كامل و تمام نمى شود مگر به دوستى و ولايت على رضى الله تعالى عنه». يعنى با ولايت على براى يك مؤمن شرف تمام (كامل) مى شود. و قال ايضا لاعرابى؛ هذا مولاك و مولا كل مؤمن و من لم يكن مولاه فليس بمؤمنٍ؛ و همچنين به يك عرب بيابانى كه نزد خليفه ثانى آمده بود، گفت: اين (على) مولاى تو و مولاى هر مؤمنى است. و هركس على مولاى او نباشد، پس آن شخص مؤمن نيست.

خلفا اين سخنان را از خود نمى گفتند بلكه از پيغمبر اكرم (ص) شنيده بودند و شعرى كه بعضى از شعراء گفته اند تقريبا ترجمه فرمايش خليفه ثانى است: