حيات (زندگانى) طيبه‌

«مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَ لَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ» (النحل: 97)؛ هر كسى كار شايسته‌اى بجا آورد چه مرد باشد و چه زن در حالى‌كه مؤمن باشد مؤكّداً به او حيات پاكيزه‌اى مى‌دهيم و حتماً جزاى آنان را نيكوتر از عملى كه بجا آورده‌اند مى‌دهيم. مى‌شود به مناسبت اين آيه بگوييم كه حيات (زندگانى) بر دو نوع است‌

حيات (به معناى مصدر= زندگى در مقابل مرگ) از نظر كيفيت (به معناى اسم مصدر كه به فارسى به آن زندگانى گفته مى‌شود[1] بر دو گونه است‌

الف) زندگانى طيبه (پاكيزه)= كه مورد رضاى خداوند باشد

ب) زندگانى غير طيبه (خبيثه) كه بدور از رضاى خدا باشد.

در قرآن «الحياة الدنيا» گاهى به معناى زندگانى حاضر و نزديك است كه در مقابل «الحياة الآخره» (زندگانى آخرت) آمده كه در اين صورت شامل زندگانى طيبه و خبيثه مى‌شود و گاهى به معناى زندگانى پست‌تر آمده كه مراد زندگانى خبيثه است. و البته يك زندگانى برزخى هم داريم كه مانند زندگانى آخرت كه يا منعّمه و يا معذّبه است.

وسوسه شيطان به كى تأثير دارد

شكى نيست كه شيطان براى گمراهى إنسانها جز وسوسه كردن در نفس ها و احتمالًا در نفوس جن مؤمن كه هم جنس خود شان است، قدرتى ندارد و وسوسه؛ مانند تشويق بخير، اختيار آدمى را سلب نمى‌تواند تا او مجبور به كار بد و يا خوب شود.

ولى ملكات درونى آدمى، گاهى از وسوسه و تشويق به كار بد و يا خوب متأثر مى‌گردد؛

[1] - در عربى لفظ حيات به همين وزن واحد براى مصدر و معناى اسم مصدرى مى‌آيد و در فارسى دو لفظ دارد زندگى( مصدر) و زندگانى( اسم مصدر).