طلب آمرزش مى‌كنيم.

اولين خانه كره‌زمين براى عبادت‌

إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبارَكاً وَ هُدىً لِلْعالَمِينَ، فِيهِ آياتٌ بَيِّناتٌ مَقامُ إِبْراهِيمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ كانَ آمِناً وَ لِلَّهِ عَلَى النَّاسِ حِجُّ الْبَيْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إِلَيْهِ سَبِيلًا وَ مَنْ كَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِيٌّ عَنِ الْعالَمِينَ‌ (آل‌عمران: 96 و 97)

وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً ... (البقرة: 125)؛ محققاً اولين خانه‌اى كه براى مردم گذاشته (بناء) شد همانست كه در بكه (مكه) است در حالى‌كه با بركت و خير راهنمايى براى عالميان است. در اين خانه نشانه‌هاى روشنى و مقام ابراهيم است هركس در آن داخل شود ايمن است و از براى خداوند بر مردم قصد كردن آن خانه است كسى كه توانايى رفتن به سوى آن را دارد و كسى كه به آن كافر گردد (يا كفران كند) خداوند از همه عالميان بى نياز است‌

اولين سؤال اين است كه مراد از بيت خصوص خانه كعبه است يا تمام مسجد الحرام؟ لفظ بيت اگرچه در خانه اصطلاحى (زمينى كه داراى چهار ديوار و سقف و دَر باشد) ظهور دارد، ولى قرآن همه مساجد را چه سقف و ديوار داشته باشد يا نه خانه و بيت ناميده است: «فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ» (النور: 36)

دو كلمه مبارك و «هدى» مناسب خانه كعبه و «مسجد» هر دو مى‌باشد و ضمير مجرور (فيه) هر چند به سوى بيت بر مى‌گردد، ولى آيات بينات در داخل خانه كعبه نيست و همچنين مقام ابراهيم چه در موضع فعلى و چه نزديك تر به ديوار خانه كعبه در گذشته، داخل خانه كعبه نبوده، بعلاوه امنيت چه تكوينى و چه تشريعى و چه هر دو براى كسى كه داخل كعبه رود جز در موارد شاذ معناى معقولى ندارد زيرا خانه كعبه به شهادت تاريخ هميشه كليد دار داشته و مقفّل بوده است؛ بلكه قتل القاتل حتى خارج مسجد در تمام نقاط حرم نيز حرام‌