«هنگامى كه بنده مؤمن در نمازش مى‌ايستد، خداوند به او مى‌نگرد» يا فرمود: «خدا به او رو مى‌كند، تا آن گاه كه باز گردد و سايه رحمت را از بالاى سرش تا كرانه آسمان بر او مى‌گسترد و فرشتگان، اطرافش را تا كرانه آسمان مى‌گيرند و فرشته‌اى بر بالاى سرش گمارده مى‌شود كه به او مى‌گويد: اى نمازگزار! اگر مى‌دانستى چه كسى به تو مى‌نگرد و با چه كسى مناجات مى‌كنى، روى نمى‌گرداندى و هرگز از اين جا نمى‌رفتى».[1]

94. امام على عليه السلام:

هنگامى كه انسان به نماز مى‌ايستد، ابليس پيش مى‌آيد و حسودانه به او مى‌نگرد؛ چون مى‌بيند رحمت الهى او را در بر گرفته است.[2]

5/ 8: اجابت دعا

95. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هر كس نماز واجبى بگزارد، نزد خداوند، يك دعاى مستجاب دارد.[3]

96. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هر كس نمازى بخواند كه در آن، چيزى از چاره‌انديشى‌هاى‌

[1]. قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله: إذا قامَ العَبدُ المُؤمِنُ في صَلاتِهِ نَظَرَ اللَّهُ إلَيهِ- أو قالَ: أقبَلَ اللَّهُ عَلَيهِ- حَتّى‌ يَنصَرِفَ، وأظَلَّتهُ الرَّحمَةُ مِن فَوقِ رَأسِهِ إلى‌ افُقِ السَّماءِ، والمَلائِكَةُ تَحُفُّهُ مِن حَولِهِ إلى‌ افُقِ السَّماءِ، ووَكَّلَ بِهِ مَلَكًا قائِمًا عَلى‌ رَأسِهِ يَقولُ لَهُ: أيُّهَا المُصَلّي، لَو تَعلَمُ مَن يَنظُرُ إلَيكَ ومَن تُناجي مَا التَفَتَّ ولا زُلتَ مِن مَوضِعِكَ أبَدًا( الكافى: ج 3 ص 265 ح 5، فلاح السائل: ص 288 ح 181).

[2]. إذا قامَ الرَّجُلُ إلَى الصَّلاةِ، أقبَلَ إبليسُ يَنظُرُ إلَيهِ حَسَداً لِما يَرى‌ مِن رَحمَةِ اللَّهِ الَّتي تَغشاهُ( الخصال: ص 632 ح 10، تحف العقول: ص 122).

[3]. مَن أدّى‌ فَريضَةً فَلَهُ عِندَ اللَّهِ دَعوَةٌ مُستَجابَةٌ( الأمالى، مفيد: ص 118 ح 1، عيون أخبار الرضا عليه السلام: ج 2 ص 28 ح 22).