از ذكر خدا غافل نمى‌كند[1]-: اينها تاجرانى بودند كه چون وقت نماز فرا مى‌رسيد، تجارت را رها مى‌كردند و به سوى نماز مى‌رفتند. اينان از كسانى كه تجارت نمى‌كنند، اجر بيشترى دارند.[2]

60. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

مواظبت بسيار شخص بر انجام نمازها، براى ديندار بودنش كفايت مى‌كند.[3]

61. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هر كس نماز را در وقتش بخواند و وضويش را كامل بگيرد و قيام و خشوع و ركوع و سجودش را كامل به جا بياورد، نمازش درخشان و تابناك در مى‌آيد و مى‌گويد: خدا حفظت كند، آن گونه كه مرا حفظ كردى![4]

62. صحيح ابن خزيمة-

به نقل از شرحبيل بن حسنه-: پيامبر خدا با يارانش نماز خواند و سپس ميان دسته‌اى از آنان نشست. مردى وارد شد و به نماز ايستاد و ركوع كرد؛ ولى سجودش، مانند نوك زدن پرنده بود.

پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «آيا او را مى‌بينيد؟ هر كس با اين وضعيت بميرد، به غير دين محمّد مرده است. در نمازش نوك مى‌زند، همان گونه كه كلاغ به‌

[1]. سوره نور: آيه 37.

[2]. كانوا أصحابَ تِجارَةٍ، فَإِذا حَضَرَتِ الصَّلاةُ تَرَكُوا التِّجارَةَ وَانطَلَقوا إلَى الصَّلاة، وهُم أعظَمُ أجراً مِمَّن لَم يَتَّجِر( كتاب من لا يحضره الفقيه: ج 3 ص 192 ح 3720، مجمع البيان: ج 7 ص 227).

[3]. حَسبُ الرَّجُلِ من دينِهِ كَثرَةُ مُحافَظَتِهِ عَلى‌ إقامَةِ الصَّلَواتِ( تنبيه الخواطر: ج 2 ص 122).

[4]. مَن صَلَّى الصَّلاةَ لِوَقتِها، وأسبَغَ لَها وُضوءَها، وأتَمَّ لَها قِيامَها وخُشوعَها ورُكوعَها وسُجودَها، خَرَجَت وهِيَ بَيضاءُ مُسفِرَةٌ تَقولُ: حَفِظَكَ اللَّهُ كَما حَفِظتَني( المعجم الأوسط: ج 3 ص 263 ح 3095، تفسير الفخر الرازى: ج 23 ص 84).