امام صادق عليه السلام فرمود: «نماز كامل نمى‌شود، مگر براى كسى كه طهارتى تمام و اهتمامى كامل دارد، بى وسوسه و انحراف؛ آن كه شناخت و درنگ كرد و با خشوع و طمأنينه به نماز ايستاد. او ميان اميد و نااميدى و شكيبايى و بى‌تابى ايستاده، گويى نويدش آماده و بيمش واقع گشته است. دارايى‌اش را بخشيده و به هدفش انديشيده، در راه خدا خون داده، به راه او با رضا و بى ناراحتى در آمده، رشته‌هاى توجّه به غير همو را كه قصد نموده، گسسته، به سوى خدا شتافته و پاداش او را طلبيده است. پس اگر كسى چنين كرد، همان نمازى است كه بِدان فرمان يافته و از آن آگاه شده و اين نماز است كه از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارد».[1]

1/ 8: وقت‌هاى نماز

قرآن‌

نماز را از زوال خورشيد تا تاريكى شب بر پا دار و نيز قرائت سپيده‌دم را، كه‌

[1]. أخبِرني عَنِ الصَّلاةِ وحُدودِها، فَقالَ لَهُ الصّادِقُ عليه السلام: لِلصَّلاةِ أربَعَةُ آلافِ حَدٍّ لَستَ تُؤاخَذُ بِها.