13/ 3: خوار شمردن نماز

قرآن‌

و هنگامى كه مردم را به نماز مى‌خوانيد، آن را به مسخره و بازى مى‌گيرند؛ زيرا آنان مردمى نابخردند.[1]

حديث‌

398. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

به خدا سوگند، شفاعت من به كسى كه نماز را سبك بشمارد، نمى‌رسد و در كنار حوض [كوثر]، نزد من نمى‌آيد.[2]

399. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هيچ بنده‌اى نيست، جز آن كه ميان او و خداى متعال، پيمانى است تا آن گاه كه نماز را در وقتش بخواند و يا آن را از سرِ شناخت حقّش بر غير آن، مقدّم بدارد. اما اگر آن را از سرِ سبك شمردن حقّش ترك كند و يا غير آن را بر آن مقدّم بدارد، خداوند، نسبت به آن پيمان، تعهّدى ندارد و اگر بخواهد، عذابش مى‌كند و يا او را مى‌آمرزد.[3]

400. امام باقر عليه السلام:

نمازت را سبُك مشمار، كه همانا پيامبر صلى الله عليه و آله هنگام رحلتش‌

[1]. سوره مائده، آيه 58: وَ إِذا نادَيْتُمْ إِلَى الصَّلاةِ اتَّخَذُوها هُزُواً وَ لَعِباً ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا يَعْقِلُونَ‌.

[2]. لا يَنالُ شَفاعَتي مَنِ استَخَفَّ بِصَلاتِهِ، ولا يَرِدُ عَلَيَّ الحَوضَ لا وَاللَّهِ( الكافى: ج 6 ص 400 ح 19، تهذيب الأحكام: ج 9 ص 106 ح 457).

[3]. ما مِن عَبدٍ إلّابَينَهُ وبَينَ اللَّهِ تَعالى‌ عَهدٌ ما أقامَ الصَّلاةَ لِوَقتِها أو آثَرَها عَلى‌ غَيرِها مَعرِفَةً بِحَقِّها، فَإِن هُوَ تَرَكَهَا استِخفافًا بِحَقِّها وآثَرَ عَلَيها غَيرَها بَرِئَ اللَّهُ إلَيهِ مِن عَهدِهِ ذلِكَ، ثُمَّ مَشيئَتُهُ إلَى اللَّهِ عز و جل، إمّا أن يُعَذِّبَهُ وإمّا أن يَغفِرَ لَهُ( الجعفريّات: ص 36، مستدرك الوسائل: ج 3 ص 45 ح 2980).