سپس از نو وضو مى‌گرفت و به نمازگاهش باز مى‌گشت. هنگام زوال خورشيد بر مى‌خاست و شش ركعت نماز مى‌گزارد كه در ركعت نخست، سوره‌هاى حمد و كافرون و در ركعت دوم، سوره‌هاى حمد و توحيد و در هر يك از چهار ركعت ديگر نيز سوره‌هاى حمد و توحيد را مى‌خواند و در پايان هر دو ركعت، سلام مى‌داد و در ركعت دوم آنها، پيش از ركوع و پس از قرائت، قنوت مى‌خواند. سپس اذان مى‌گفت و دو ركعت نماز مى‌گزارد و پس از آن، اقامه مى‌گفت و نماز ظهر را مى‌خواند. پس از سلام نماز، هر اندازه كه خدا مى‌خواست، به تسبيح و حمد و تكبير و تهليل‌گويى مى‌پرداخت و سپس سجده شكر مى‌گزارد و در آن، صد بار «شكراً للَّه» مى‌گفت و هنگامى كه سر بر مى‌داشت، بر مى‌خاست و شش ركعت نماز مى‌گزارد كه در هر ركعت آن، حمد و توحيد مى‌خواند و در پايان هر دو ركعت، سلام مى‌داد و در ركعت دوم هر دو ركعت، پيش از ركوع و پس از قرائت، قنوت مى‌خواند. سپس اذان مى‌گفت و پس از آن، دو ركعت نماز مى‌گزارد و در ركعت دوم آن، قنوت مى‌خواند. هنگامى كه سلام مى‌داد، بر مى‌خاست و نماز عصر را مى‌خواند و پس از سلام دادن، در نمازگاهش، آن اندازه كه خدا مى‌خواست، به تسبيح و حمد و تكبير و تهليل‌گويى مى‌پرداخت. سپس سجده مى‌كرد و در آن، صد بار «حمداً للَّه» مى‌گفت.

هنگامى كه خورشيد ناپديد مى‌شد، وضو مى‌گرفت و سه ركعت نماز مغرب را با اذان و اقامه مى‌گزارد و در ركعت دوم آن، پيش از ركوع و پس از قرائت، قنوت مى‌خواند و پس از سلام دادن، در نمازگاهش مى‌نشست و آن اندازه كه خدا مى‌خواست، به تسبيح و حمد و تكبير و تهليل‌گويى مى‌پرداخت. سپس سجده شكر مى‌گزارد و پس از آن سر بر مى‌داشت و با كسى سخن نمى‌گفت تا بر مى‌خاست و چهار ركعت نماز با دو سلام‌