11/ 2: كسانى كه بخشى از نمازشان پذيرفته مى‌شود

324. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

بنده نماز مى‌خواند و يك ششم‌[1] و حتّى يك دهم آن را هم نمى‌نويسند. از نماز بنده، فقط آنچه را كه توجّه دارد، مى‌نويسند.[2]

325. امام صادق عليه السلام:

دلت را به نمازت مشغول بدار كه از نمازت، جز آنچه با دلت به آن توجّه داشته‌اى، پذيرفته نمى‌شود. حتّى گاه از نماز نمازگزار، يك چهارم و يك سوم و يك دوم آن پذيرفته مى‌شود.[3]

326. امام باقر و امام صادق عليهما السلام:

بهره‌ات از نماز، چيزى است كه به آن توجّه دارى.

پس اگر همه آن را به وهم و خيال بگذراند يا از انجام آن غفلت بورزد، نمازش را در هم مى‌پيچند و به صورتش مى‌زنند.[4]

[1]. در يك نسخه،« يك سوم» آمده است.

[2]. إنَّ العَبدَ لَيُصَلِّي الصَّلاةَ، لا يُكتَبُ لَهُ سُدُسُها ولا عُشرُها، وإنَّما يُكتَبُ لِلعَبدِ مِن صَلاتِهِ ما عَقَلَ مِنها( عوالى اللآلى: ج 1 ص 325 ح 65، بحار الأنوار: ج 84 ص 249 ح 41).

[3]. اشغَل قَلبَكَ بِصَلاتِكَ؛ فَإِنَّهُ لا يُقبَلُ مِن صَلاتِكَ إلّاما أقبَلتَ عَلَيهِ مِنها بِقَلبِكَ، حَتّى‌ إنَّهُ رُبَّما قُبِلَ مِن صَلاةِ العَبدِ رُبُعُها أو ثُلُثُها أو نِصفُها( كتاب من لا يحضره الفقيه: ج 1 ص 303 ح 916، المحاسن: ج 2 ص 33 ح 1105).

[4]. إنَّما لَكَ مِن صَلاتِكَ ما أقبَلتَ عَلَيهِ مِنها، فَإِن أوهَمَها كُلَّها أو غَفَلَ عَن أدائِها، لُفَّت فَضُرِبَ بِها وَجهُ صاحِبِها( الكافى: ج 3 ص 363 ح 4، تهذيب الأحكام: ج 2 ص 342 ح 1417).