8/ 4: خواب‌آلودگى‌

قرآن‌

اى ايمان آورندگان! در حال مستى، به نماز نزديك نشويد، تا آن گاه كه بدانيد چه مى‌گوييد.[1]

حديث‌

259. الكافى‌-

به نقل از زيد شحّام-: به امام صادق عليه السلام گفتم: معناى سخن خداى عز و جل در آيه در حال مستى، به نماز نزديك نشويد چيست؟ فرمود: «مستى [و ناهشيارىِ‌] خواب».[2]

260. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله:

هنگامى كه يكى از شما در نماز خوابش مى‌گيرد، بر بسترش بخوابد؛ زيرا نمى‌داند به سود خود يا زيان خود دعا مى‌كند.[3]

261. امام على عليه السلام:

هر گاه در نماز، خواب بر چشمت غلبه كرد، نماز را قطع كن و بخواب كه شايد نادانسته بر ضدّ خودت دعا كنى.[4]

[1]. سوره نساء، آيه 43: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَ أَنْتُمْ سُكارى‌ حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ‌.

[2].

[3]. إذا نَعَسَ أحَدُكُم وهُوَ يُصَلّي، فَليَنَم عَلى‌ فِراشِهِ، فَإِنَّهُ لا يَدري أيَدعو عَلى‌ نَفسِهِ أم يَدعو لَها( السنن الكبرى: ج 3 ص 24 ح 4729، سنن النسائى: ج 1 ص 100).

[4]. إذا غَلَبَتكَ عَينُكَ وأنتَ فِي الصَّلاةِ فَاقطَعِ الصَّلاةَ ونَم، فَإِنَّكَ لا تَدري لَعَلَّكَ أن تَدعُوَ عَلى‌ نَفسِكَ( علل الشرائع: ص 353 ح 1، الخصال: ص 629 ح 10).