سخنى در باره ادب قنوت‌

قنوت در همه نمازهاى روزانه و نافله‌هاى آنها، بلكه در تمامى نافله‌ها حتّى نماز شفع، مستحب است و اين استحباب در نمازهاى واجبى كه بلند خوانده مى‌شوند بويژه نماز صبح، وتر و جمعه، مورد تأكيد، و فتوا به وجوب آن در نمازهاى واجب و يا نمازهاى واجبى كه بلند خوانده مى‌شوند ضعيف است. قنوت در هر نماز، يك مرتبه و پيش از ركوع ركعت دوم به جا آورده مى‌شود و در نماز وتر نيز پيش از ركوع است. تنها نماز عيد فطر و عيد قربان، در ركعت اوّل، پنج قنوت و در ركعت دوم، چهار قنوت دارد و نيز نماز آيات دو قنوت: يكى پيش از ركوع پنجم و يكى پيش از ركوع دهم (و بعيد نيست كه در آن نيز پنج قنوت مستحب باشد، در هر دو ركوع، يك قنوت) و نيز در نماز جمعه كه دو قنوت مستحب است: در ركعت اوّل، پيش از ركوع و در ركعت دوم، پس از آن.

در قنوت، بالا آوردن دست‌ها لازم نيست و ذكر مخصوصى ندارد؛ بلكه جايز است هر ذكر و دعا و مناجات و درخواست حاجتى كه بر زبان رفت، گفته شود و كمترين اندازه آن، پنج يا سه مرتبه «سبحان اللَّه» يا سه مرتبه «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» يا سه مرتبه «الحمدللَّه» است و بلكه يك بار «سبحان اللَّه» يا همين ذكرهايى كه نام برده شد، كافى است، همان گونه كه‌