محتوا دانست كه در آن از امّى بودن امّت و وجود كسانى كه خواندن نمى‌دانند، سخن به ميان آمده كه مى‌تواند حكايتگر صعوبت قرائت دقيق قرآن براى آنان باشد.

6. اهل سنّت از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نقل كرده‌اند كه: قرآن بر هفت حرف نازل شد: زجر و امر و حلال و حرام و محكم و متشابه و امثال.[1]

7. حديث ديگرى مشابه حديث قبلى از طريق اهل سنّت روايت شده كه نشان مى‌دهد قرآن بر اساس ده حرف نازل شده است:

أُنزِلَ القُرآنُ عَلى‌ عَشرَةِ أحرُفٍ: بَشيرٍ، ونَذيرٍ، وناسِخٍ، ومَنسوخٍ، وعِظَةٍ، ومَثَلٍ، ومُحكَمٍ، ومُتَشابِهٍ، وحَلالٍ، وحَرامٍ.[2]

قرآن، بر ده حرف، نازل شده است: بشارت‌دهنده، بيم‌دهنده، ناسخ، منسوخ، پند، مَثَل، محكم، متشابه، حلال و حرام.

حديث «هفت حرف» در منابع شيعه‌

در منابع روايى شيعه، روايت نزول قرآن بر هفت حرف، به دو صورتِ انكار و اثبات، نقل شده است:

1. در برخى از روايات، پديده اختلاف قرائات به طور كلى مورد انكار قرار گرفته است كه اين امر را بايد از اختصاصات ميراث روايى شيعه دانست؛ زيرا در منابع روايى اهل سنّت، از انكار اين دست از روايات، سخن به ميان نيامده است. كلينى دو روايت معتبر در اين زمينه نقل كرده است:

الف- امام باقر عليه السلام فرمود:

إنَّ القُرآنَ واحدٌ نَزَلَ مِن عِندِ واحدٍ وَلكِنَ الاختِلافَ يَجى‌ءُ مِن قِبَلِ الرُّواةِ.[3]

قرآن، يكى است و از پيشگاه خداى يگانه فرود آمده؛ امّا اختلاف‌ها از جانب راويان است.

[1]. المستدرك على الصحيحين: ج 1 ص 553 و ج 2 ص 289؛ تفسير الصافى: ج 1 ص 59.

[2]. ر. ك: الجامع الصغير: ج 1 ص 418 ح 2730.

[3]. ر. ك: ص 69 ح 56.