يهودى گفت: من براى آن، رويى نمى‌شناسم.

امير مؤمنان فرمود: «پروردگار من، از اين قبيل است. مشرق و مغرب، از آنِ اوست‌. «پس به هر سو رو برگردانيد، آن جا روى خداست».[1]

4/ 14 تفسير آيه‌هاى متشابه‌

480. امام باقر عليه السلام‌- در مورد اين سخن خداى متعال: «يا إِبْلِيسُ ما مَنَعَكَ أَنْ تَسْجُدَ لِما خَلَقْتُ بِيَدَيَّ؛[2] اى ابليس! چه چيزى تو را باز داشت كه در برابر آنچه با دو دستم آفريدم، سجده كنى؟»-:

دست، در سخن عرب، به معناى نيرو و نعمت است. [خدا] فرمود: «و بنده ما داوودِ داراى دست‌ها را ياد كن»[3] و فرمود: «و آسمان را با دست‌ها [يمان‌] برافراشتيم»[4]، يعنى با نيرو، و فرمود: «و ايشان را به روحى از نزد خويش، تأييد كرده است»[5]، يعنى آنان را نيرومند گردانيده است، و گفته مى‌شود: «فلانى نزد من، دستان زيادى دارد»، يعنى فزون‌بخشى‌ها و نيكى دارد و [گفته مى‌شود:] «فلانى نزد من، دست تابانى دارد»، يعنى نعمت دارد.[6]

[1].

[2]. ص: آيه 75.

[3]. ص: آيه 17.

[4]. ذاريات: آيه 47.

[5]. مجادله: آيه 22.

[6].