فصل يكم: نياز به تفسير و تأويل قرآن‌

1/ 1 گونه‌هاى آيات قرآن‌

قرآن‌

«اوست كسى كه اين كتاب (قرآن) را بر تو فرو فرستاد. پاره‌اى از آن، آيات محكم [و روشن‌] است. آنها اساس كتاب اند، و [پاره‌اى‌] ديگر، متشابهات اند [كه تأويل‌پذيرند]. امّا كسانى كه در دل‌هايشان انحراف است، براى فتنه‌جويى و طلب تأويل آن [به دلخواه خود]، از متشابه آن، پيروى مى‌كنند، با آن كه تأويلش را جز خدا و استواران در دانش، كسى نمى‌داند؛ [همانان كه‌] مى‌گويند: «ما بِدان ايمان آورديم. همه [ى آيات، چه محكم و چه متشابه‌]، از جانب پروردگار ماست»، و جز خردمندان، كسى متذكّر نمى‌شود».[1]

حديث‌

419. تنبيه الغافلين: پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «اى مردم! خداوند در قرآن استوار خود، آنچه را برايتان حلال شمرده و آنچه را بر شما حرام ساخته، و آنچه را كه انجام مى‌دهيد و آنچه را كه از آن خوددارى مى‌كنيد، برايتان بيان فرموده است. پس حلال آن را حلال شماريد، و حرامش را حرام بداريد، و به متشابه آن، ايمان داشته باشيد، و به‌

[1]. آل عمران: آيه 7:« هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَيْكَ الْكِتابَ مِنْهُ آياتٌ مُحْكَماتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ ما تَشابَهَ مِنْهُ ابْتِغاءَ الْفِتْنَةِ وَ ابْتِغاءَ تَأْوِيلِهِ وَ ما يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ».