2/ 4 نزول نخستين وحى قرآنى‌

الف- سوره علق‌

27. امام صادق عليه السلام: نخستين سوره‌اى كه بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نازل شد، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ. اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ»[1] بود و آخرين سوره‌ «إِذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ»[2][3].[4]

28. تفسير الطبرى- به نقل از ضحّاك، از ابن عبّاس‌-: نخستين بار كه جبرئيل عليه السلام بر محمّد صلى الله عليه و آله فرود آمد، گفت: اى محمّد! بگو: پناه مى‌برم به [خداى‌] شنواى دانا، از شيطان رانده شده. سپس گفت: بگو: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ» و سپس گفت: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ».

عبد اللَّه [بن عبّاس‌] گفت: اين، نخستين سوره‌اى بود كه خدا با زبان جبرئيل عليه السلام بر محمّد صلى الله عليه و آله فرو فرستاد و به او دستور داد كه فقط به خدا پناه ببرد، نه آفريده‌هاى او.[5]

ب- سوره فاتحة الكتاب‌

29. امام على عليه السلام: از پيامبر صلى الله عليه و آله در باره ثواب [قرائت‌] قرآن پرسيدم. ايشان، مرا از ثواب يكايك سوره‌ها، به ترتيبى كه از آسمان نازل شده بودند، آگاه ساخت. بنا بر اين،

[1]. علق: آيه 1.

[2]. نصر: آيه 1.

[3]. علّامه مجلسى مى‌گويد: شايد مقصود، اين باشد كه پس از سوره« نصر»، سوره كاملى نازل نشد و اين با نزول برخى آيات پس از آن- آن گونه كه مشهور است-، منافات ندارد( مرآة العقول: ج 12 ص 518).

[4].

[5].