آن، طلاكارى شده بود و در آخر آن نيز يك سوره با آب طلا نوشته شده بود،[1] به امام صادق عليه السلام نشان دادم. ايشان، به چيزى از آن، جز به نوشتن قرآن با آب طلا، خُرده نگرفت و فرمود: «خوش ندارم كه قرآن، جز با مركّب سياه، نوشته شود، چنان كه اوّل بار، نوشته شده بود».[2]

3/ 3 آداب لمس قرآن‌

قرآن‌

«جز پاكان آن را لمس‌[3] نكنند».[4]

حديث‌

220. امام كاظم عليه السلام: قرآن را بدون وضو و با حالت جنابت، لمس مكن و نسخه‌هاى (/ خطّ) آن را نيز لمس نكن و آن را [به خود] آويزان مكن. خداوند متعال مى‌فرمايد: «جز پاكان، آن را لمس نكنند».[5]

[1]. منظور، تذهيبِ آخر آن مصحف يا تذهيب جلد آن است، همان گونه كه متعارف است. شايد هم‌منظور، تذهيب نام‌هاى سوره‌ها يا نگارش زرّين سوره آخر قرآن باشد و يا كتابتِ علائم حزب‌ها با آب طلا، تا ختم قرائتشان معلوم باشد. احتمال هم دارد كه منظور، تزيين حواشى قرآن با آب طلا و يا طلاكارىِ علائم پايان آيات آن باشد. خدا مى‌داند.

[2].

[3]. اشاره به حرمت دست زدن، بوسيدن و رساندن جايى از بدن به نوشته قرآن براى كسى است كه وضو ندارد و طاهر معنوى نيست. گفتنى است برخى مفسّران، مفهوم آيه را و يا لازم معنايى آن را، انحصار فهم قرآن به مطهّرون دانسته و به رواياتى اشاره كرده‌اند.( ر. ك: تفسير الصافى: ج 5 ص 129، تفسير آلوسى: ج 7 ص 154، الميزان فى تفسير القرآن: ج 19 ص 137.

[4]. واقعه: آيه 79:« لا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ».

[5].