2/ 2 نو بودن در هر زمانى‌

205. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: كلام خدا، همواره نو و تازه و با طراوت است.[1]

206. امام كاظم عليه السلام: مردى از [پدرم‌] صادق عليه السلام پرسيد: چرا قرآن، هر چه بيشتر منتشر و مطالعه مى‌شود، بر تازگى و طراوت آن، افزوده مى‌شود؟

فرمود: «چون خداوند، آن را براى زمانى خاص و مردمى خاص، فرو نفرستاد. بنا بر اين، قرآن، در هر زمانى، نو، و براى هر مردمى، تا روز قيامت، تازه است».[2]

2/ 3 سفره ميهمانى خدا

207. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: اين قرآن، سفره ميهمانى خداوند است. پس تا مى‌توانيد، از سفره او معرفت برگيريد. اين قرآن، ريسمان خدا، نور روشنگر و دارويى سودمند است.

كسى را كه به آن چنگ در زند، نگه مى‌دارد و هر كه از آن پيروى كند، نجات مى‌يابد.

گم‌راه نمى‌شود كه از آن خواسته شود به راه آيد و كج نمى‌شود تا نياز به راست كردن داشته باشد، و شگفتى‌هايش پايان نمى‌پذيرد، از تكرار فراوان، كهنه نمى‌شود. پس آن را تلاوت كنيد؛ زيرا خداوند، براى هر حرفى از آن كه تلاوت شود، ده ثواب به شما مى‌دهد.[3]

[1].

[2].

[3].