زنجانى،[1] محمّد جواد بلاغى،[2] علامه طباطبايى‌[3] و بسيارى از علماى اهل سنّت،[4] اين ديدگاه را باور دارند. طرفداران اين ديدگاه، براى اثبات نزول دفعى، ادلّه و شواهدى آورده‌اند كه مهم‌ترين آنها عبارت اند از:

الف- آيات قرآنى‌

به تصريح آيه 185 بقره، آيه يكم از سوره قدر و آيات دوم و سوم سوره دخان، قرآن در شب قدر ماه رمضان نازل شده است. از آنجا كه نزول تدريجى قرآن در شب‌ها و روزهاى ديگر، واقعيتى تاريخى و انكارناپذير است، مراد از نزول ياد شده در اين آيات، بايد غير از نزول تدريجى باشد. ظاهر آيات نيز از نزول كلّ قرآن حكايت دارد، نه بخشى از آن.

ب- روايات اهل بيت عليهم السلام‌

بنا بر روايات زير، قرآن افزون بر نزول تدريجى، به گونه دفعى نيز نزول يافته است:

يك. روايتى كه تصريح دارد قرآن يك بار به صورت كامل در ماه رمضان بر بيت معمور و سپس در مدت بيست سال به تدريج بر پيامبر نازل شده است. اين روايت، در ادامه از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نقل مى‌كند كه قرآن نيز مانند ديگر كتب آسمانى نزولى دفعى داشته است:

نَزَلَ القُرآنُ جُملَةً واحِدَةً في شَهرِ رَمَضانَ إلَى البَيتِ المَعمورِ، ثُمَّ نَزَلَ في طولِ عِشرينَ سَنَةً.

ثُمَّ قالَ: قالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله: نَزَلَت صُحُفُ إبراهيمَ في أوَّلِ لَيلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ،

[1]. ر. ك: تاريخ القرآن، زنجانى: ص 38- 39.

[2]. آلاء الرحمن فى تفسير القرآن: ج 1 ص 160.

[3]. الميزان فى تفسير القرآن: ج 2 ص 15- 18.

[4]. ر. ك: البرهان فى علوم القرآن: ج 1 ص 228؛ الإتقان فى علوم القرآن: ج 1 ص 117- 123؛ روح المعانى: ج 30 ص 189.