پژوهشى در باره بشارت‌هاى تورات و انجيل در مورد پيامبر خاتم (ص)[1]

طرح مسئله‌

ظهور پى در پى پيامبران الهى از نسل حضرت ابراهيم، از آموزه‌هاى تفكيك‌ناپذير سه دين بزرگ ابراهيمى، يعنى اسلام، مسيحيت و يهود به شمار مى‌آيد. با توجه به باورهاى پيروان اين سه دين، مى‌توان دوران ظهور پيامبران الهى را به سه دوره تقسيم كرد؛ 1. دوره عهد قديم، 2. دوره عهد جديد، 3. دوره ختم نبوّت. مطابق سنّت مسيحى، پيامبران عهد قديم غير از هدايت مردم، رسالت ديگرى نيز بر دوش داشته‌اند كه پيشگويى ظهور حضرت عيسى و ورود بشر به دوره عهد جديد با خداوند بوده است. از اين رو، نزد مسيحيان بخش قابل توجهى از نوشته‌هاى عهد عتيق به عنوان كتاب‌هاى «پيشگويى»[2] نامبردار شده و مسيحيان ادعاى خويش مبنى بر مسيحا بودن عيسى را بر آن پيشگويى‌ها بنيان نهاده‌اند. مطابق سنّت اسلامى، همه پيامبران همچون حلقه‌هاى يك زنجير به هم متصل اند و هر پيامبرى مصدّق پيامبران پيش از خود و مبشّر پيامبر و يا پيامبران پس از خود است. از آن جا كه شريعت اسلام در آخرين حلقه كمال، نمايانگر عهد نهايى خداوند با بشر است، اين عهد و پيمان،

[1]. اين پژوهش، به قلم فاضل گران قدر دكتر محمّد كاظم شاكر( عضو هيئت علمى دانشگاه قم و دانشكده علوم حديث) انجام شده است.

[2].ycehporp