پژوهشى در باره اعجاز قرآن‌[1]

وحى و اعجاز

قرآن كريم در شرح زندگانى پيامبران، يادآور نشانه‌هاى الهى داعيه‌دارانِ ارتباطِ وحيانى است. آنان براى اتمام حجت، با اذن پروردگار معجزاتى بر اثبات پيوند غيبى خويش با خدا ارائه مى كردند:

«وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا إِلى‌ قَوْمِهِمْ فَجاؤُهُمْ بِالْبَيِّناتِ‌ ....[2]

ما پيش از تو فرستادگانى را با دلايل روشن به سوى قومشان فرستاديم».

«لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ‌ ....[3]

ما پيامبرانمان را با دلايل روشن فرستاديم».

بر اساس آيات قرآن، «بيّنات» و «معجزات روشن»، همزاد وحى بوده، از آن، جدايى‌ناپذيرند.

البته اين پديده‌هاى خارق عادت، تنها در زمانِ حضورِ خودِ آن پيامبران رخ داده و اكنون نشانى از آنها بر جاى نمانده است. در اين ميان، تنها قرآن كريم- كه از سنخ خود وحى است-، ماندگار در بستر تاريخ، نشان خدايى بودن و حقانيت پيامبر خاتم را به‌

[1]. اين پژوهش، به وسيله حجة الاسلام و المسلمين دكتر محمّد باقر سعيدى روشن( عضو هيئت علمى پژوهشگاه حوزه و دانشگاه)، انجام شده است.

[2]. روم: آيه 47.

[3]. حديد: آيه 25.