شادمان شدند و مسلمانان، ناراحت. اين مسئله را به پيامبر صلى الله عليه و آله گفتند. ايشان فرمود:

«اندى سال، نزد شما، چند سال است؟». گفتند: زيرِ ده سال.

فرمود: «برو و از آنان [مشركان‌] بخواه كه دو سال ديگر بر آن بيفزايند».

چون دو سال گذشت، سواران، خبر پيروزى روميان بر ايرانيان را آوردند و مسلمانان، از شنيدن اين خبر، شادمان شدند. پس خداوند، فرو فرستاد: «الف. لام.

ميم! روميان، شكست خوردند» تا «وعده خداست. خدا، وعده‌اش را خلاف نمى‌كند».[1]

ب- ايرانيان و پرچمدارى اسلام‌[2]

قرآن‌

«به زودى، خدا گروهى [ديگر] را مى‌آورد كه آنان را دوست مى‌دارد و آنان [نيز] او را دوست مى‌دارند. [اينان‌] با مؤمنان، فروتن [و] بر كافران، سرفرازند. در راه خدا، جهاد مى‌كنند و از سرزنش هيچ ملامتگرى نمى‌ترسند».[3]

«و اگر روى برتابيد، [خدا] جاى شما را به مردمى غير از شما خواهد داد كه مانند شما نخواهند بود».[4]

[1]. كانَت فارِسُ ظاهِرَةً عَلَى الرّومِ، وكانَ المُشرِكونَ يُحِبّونَ أن تَظهَرَ فارِسُ عَلَى الرّومِ، وكانَ المُسلِمونَ يُحِبّونَ أن تَظهَرَ الرّومُ عَلى‌ فارِسَ؛ لِأَنَّهُم أهلُ كِتابٍ و هُم أقرَبُ إلى‌ دينِهِم، فَلَمّا نَزَلَت:« الم\* غُلِبَتِ الرُّومُ» ... إلى‌« فِي بِضْعِ سِنِينَ» قالوا: يا أبا بَكرٍ، إنَّ صاحِبَكَ يَقولُ: إنَّ الرّومَ تَظهَرُ عَلى‌ فارِسَ في بِضعِ سِنينَ، قالَ: صَدَقَ، قالوا: هَل لَكَ أن نُقامِرَكَ؟ فَبايَعوهُ عَلى‌ أربَعَةِ قَلائِصَ إلى‌ سَبعِ سِنينَ.

[2]. آيات ياد شده در اين جا و احاديثى كه در پىِ آنها مى‌آيند، در كنار هم، بر عنوان باب، دلالت دارند.

[3]. مائده: آيه 54:« فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكافِرِينَ يُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ لا يَخافُونَ لَوْمَةَ لائِمٍ».

[4]. محمّد: آيه 38.:« وَ إِنْ تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ ثُمَّ لا يَكُونُوا أَمْثالَكُمْ».