حديث‌[1]

78. امام على عليه السلام: [خداوند،] زمين را ايجاد كرد و آن را [در جا و مدار خود] نگه داشت، بى هيچ اشتغالى، و آن را استوار ساخت، امّا نه بر قرارگاهى.[2]

ب- جفت بودن گياهان و رُستنى‌ها

«أَوَ لَمْ يَرَوْاْ إِلَى الْأَرْضِ كَمْ أَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلّ زَوْجٍ كَرِيمٍ؛[3] مگر در زمين ننگريسته‌اند كه چه قدر در آن، از هر گونه، جفت‌هاى زيبا رويانيده‌ايم؟!».

«فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلّ زَوْجٍ كَرِيمٍ؛[4] و در آن، از هر گونه، جفتى زيبا رويانيديم».

ج- جفت بودن همه آفريده‌ها

قرآن‌

«و از هر چيزى، دو جفت آفريديم. شايد كه يادآور شويد».[5]

حديث‌

79. امام على عليه السلام: چيزهاى دور [و مُتباين‌] را فراهم آورد و ميان نزديك‌ها، جدايى افكنْد تا با جدايى افكندن ميان آنها، به سوى جدا كننده‌شان، ره‌نمون شود و با فراهم آوردن آنها نيز بر فراهم آورنده‌شان. اين است معناى سخن خداوند متعال كه: «از هر چيزى، دو جفت آفريديم. شايد كه يادآور شويد».[6]

[1]. گفتنى است كه در اين روايت و ديگر مواردى كه پس از اين در تبيين اعجاز علمى قرآن آورده مى‌شود، اشاره‌اى به اعجاز علمى قرآن در باره حركت زمين نشده و آوردن آنها در ذيل آيات ياد شده، در واقع، به منزله شرح و بيان آيات از زبان كسانى است كه علوم و معارف آنها، ريشه در قرآن دارد.

[2].

[3]. شعرا: آيه 7.

[4]. لقمان: آيه 10.

[5]. ذاريات: آيه 49:« وَ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ».

[6]. مُؤَلِّفٌ بَينَ مُتَعادِياتِها، ومُفَرِّقٌ بَينَ مُتَدانِياتِها، دالَّةٌ بِتَفريقِها عَلى‌ مُفَرِّقِها، وبِتَأليفِها عَلى‌ مُؤَلِّفِها، وذلِكَ قَولُهُ تَعالى‌:« وَ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ»( الكافى: ج 1 ص 139 ح 4، التوحيد: ص 308 ح 2).