الهى است. تفاوت قرآن كريم با اين كتاب‌ها در اين موضوع به خوبى نمودار است.

از جامع‌ترين اوصافى كه قرآن كريم، خود را بدان وصف كرده است،" ذكر" يا يادآورى خداست. اين كتاب آسمانى، در وصف خودش، تأكيد دارد كه در راهنمايى انسان به سوى خدا همواره زنده است، همه جا از اسماى حُسنا و صفات علياى خدا نام مى‌برد، سنّت او را در صنع و ايجاد، باز مى‌گويد، اوصاف ملائكه و كتب و رسل خدا را بر مى‌شمارد، شرايع و احكام خدا را وصف مى‌كند و از سرانجامِ امر خلقت يعنى معاد و برگشت به سوى خدا و جزئيات سعادت و شقاوت و آتش و بهشت سخن مى‌گويد و اينها جز ذكر و ياد خدا نيست؛ همان كه قرآن كريم، با قول مطلق، خود را بدان ناميده است».[1]

اين دليل، بر مبناى علامه طباطبايى استوار است- كه «تبيين قرآن به قرآن» است- و بنا بر آن، متن و محتواى قرآن به تبيين خود مى‌پردازد و خود را معرفى مى‌كند و فراتر از شرح اسمى، حقيقت علوم خود را باز مى‌گويد. با اين حال، برخى محققان بر آن خرده گرفته‌اند كه به دور مى‌انجامد؛ زيرا مدعا، سلامت قرآن از تحريف است و دليل، خودِ قرآن است. نهايت آن كه با اين دليل مى‌توان ثابت كرد كه همه محتواى قرآن موجود بر پيامبر نازل شده است، اما نمى‌توان ثابت كرد همه آن چيزى است كه بر ايشان نازل گشته و چيزى از آن كاسته نشده است.[2]

5. ساده‌ترين دليل مصونيت قرآن از تحريف‌[3]

ساده‌ترين دليل مصونيت قرآن از تحريف، حادثه خارق العاده‌اى است كه براى‌

[1]. ر. ك: الميزان فى تفسير القرآن: ج 12 ص 105- 107.

[2]. ر. ك: نزاهت قرآن از تحريف: ص 83- 86.

[3]. اين مطلب از سوى مؤلّف كتاب( رى‌شهرى) به اين پژوهش افزوده شده است. شايان ذكر است كه برخى از نزديكان اين جانب( رى شهرى) نيز مرحوم كربلايى كاظم را ديده و شاهد اين كرامت بزرگ بوده‌اند.