پژوهشى در باره مصونيت قرآن از تحريف‌[1]

واژه‌شناسى «تحريف»

تحريف از ريشه «ح ر ف» به معناى: لبه، كناره، جهت و وجه هر چيز است. بيشتر لغويان از جمله جوهرى، زَبيدى و راغب، حرف را به همين معنا دانسته‌اند[2] و بر اين اساس، تحريف، به معناى: كنار بردن، به كنارى كشاندن يا كنار زدن چيزى و يا برگرداندن و دگرگون كردن چيزى از صورت اوّليه آن است. تحريف كلام نيز- كه به معناى تغيير و دگرگون ساختن معناى آن است-[3] به همين وجه برمى‌گردد؛ زيرا محرِّف با كنار زدن آن از معناى صحيح و مقصود نظر گوينده، آن را به معنا و سمت ديگرى برمى‌گرداند، خواه اين تحريف با تغيير يا جا به جايى حروف، كلمات و جملات باشد و يا با تفسير نادرست آنها.

گونه‌هاى تحريف تورات‌

قرآن كريم گونه هاى متعدّدى از تحريف كتاب را از كار بنى اسرائيل حكايت مى‌كند،

[1]. نگارش اوّليه اين پژوهش، به وسيله حجة الاسلام و المسلمين دكتر على نصيرى( عضو هيئت علمى دانشگاه علم و صنعت ايران)، و فاضل گرامى جناب آقاى ابراهيم احمديان انجام شده است.

[2]. الصحاح: ج 4 ص 1342؛ تاج العروس: ج 12 ص 136؛ مفردات ألفاظ القرآن: ص 228 ماده« حرف».

[3]. ابن عبّاد و ليث و ديگر لغت شناسان مى‌گويند:« التحريف فى القرآن و فى الكلام: تغيير الكلمة عن‌معناها»؛ تحريف در قرآن و سخن، به معناى دگرگون كردن معناى آن است( المحيط فى اللغة: ج 3 ص 82؛ نيز، ر. ك: معجم تهذيب اللغة: ج 1 ص 789؛ المصباح المنير: ص 130 و ...).